versus
Forumowicz.
Dołączył: 14 Paź 2005
Posty: 1355
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/2
|
 Wysłany: Pią 17:10, 25 Lis 2005 Temat postu: charakterystyka duchów |
|
|
DUCHY
wg.ksiazki "Poradnik spirytystyczny" - Allan Kardec
Jedna z naczelnych zasad spirytyzmu glosi, ze istnieja rózne kategorie duchów. W czasach gdy wiedza o duchach dopiero zaczela sie rozpowszechniac sadzono, ze istota bezcielesna przez sam fakt przynaleznosci do swiata niematerialnego musi byc obdarzona pelna wiedza i najwyzsza madroscia, wobec czego wiele ludzi trwalo w przeswiadczeniu, iz dzieki mozliwosci kontaktu z duchami posiada umiejetnosc niezawodnego przepowiadania przyszlosci. Stalo sie to przyczyna wielu rozczarowan i nieporozumien. Doswiadczenie szybko wykazalo, ze swiat niewidzialny nie jest zaludniony jedynie przez duchy z najwyzszych szczebli hierarchii duchowej. Mieszkancy zaswiatów pouczaja nas, ze nie wszyscy sposród nich sa sobie równi pod wzgledem madrosci i moralnosci oraz ze ich pozycja jest zalezna od osiagnietego przez nie stopnia doskonalosci. Opisali oni takze odrebne wlasciwosci poszczególnych szczebli rozwojowych, których hierarchie nazywamy drabina duchowa. Poznanie tych prawd pozwolilo nam zrozumiec róznorodnosc jezyków oraz sprzecznosci miedzy wypowiedziami wielu duchów i zwiekszylo nasza ostroznosc w kontaktach z zaswiatami. Znajomosc drabiny duchowej mozna wykorzystac do oceny stopnia rozwoju duchów, które zglaszaja sie do manifestacji (seansu), oraz ich wiarygodnosci okreslanej na podstawie uzywanego przez nie jezyka.Hierarchia duchowa sklada sie z trzech glównych grup wskazanych nam i dokladnie opisanych przez duchy. Poniewaz kazda z nich jest wewnetrznie zróznicowana, grupy te podzielilismy na podgrupy w zaleznosci od charakteru tworzacych je duchów. Klasyfikacja ta jest zreszta umowna, jedynie sam trzon kazdej z grup uformowany jest przez duchy o calkiem jednoznacznie okreslonej jakosci. Nie istnieja natomiast wyraznie zarysowane granice pomiedzy poszczególnymi kategoriami. Przejscia miedzy nimi sa plynne i mozna je porównac do przenikania sie barw tworzacych tecze. Warto zaznaczyc, ze wiele duchów nie daje sie jednoznacznie zaklasyfikowac. Ich postep dokonuje sie nierównomiernie, duchy zatem moga posiadac jednoczesnie cechy charakterystyczne dla kilku stopni hierarchii; poznajemy to po sposobie ich wyrazania sie i dzialania.
DUCHY NIEDOSKONALE
Cechy gatunkowe: przewaga materii nad duchem, sklonnosc do zla, ciemnota, pycha, egoizm i wszystkie zgubne namietnosci, ktore sa tego skutkiem.
Duchy niedoskonale posiadaja intuicyjna swiadomosc istnienia Boga, nie potrafia go jednak pojac. Nie wszystkie sa z natury zupelnie zle; niektore sa bardziej lekkomyslne, niesforne i przekorne niz rzeczywiscie podle. Inne z kolei nie czynia ani nic dobrego, ani nic zlego, ale sam fakt, ze nie sa przyczyna dobra, rozstrzyga o ich niskiej pozycji. Sa jednak i takie, ktore wyzywaja sie w czynieniu zla, bo dopiero ono sprawia im radosc. Potrafia ?aczyc pewna inteligencje ze zlosliwoscia i sprytem, ogolnie jednak ich poziom intelektualny nie jest wysoki, a ich uczucia sa dosc prymitywne. Posiadaja s?aba znajomosc swiata duchowego i strzepki prawdziwej wiedzy mieszaja sie w nich z wyobrazeniami i przesadami wyniesionymi z zycia codziennego. Pochodzace od nich informacje o zaswiatach sa zatem niepewne i czastkowe, badz ca?kiem falszywe. Uwazny obserwator potrafi jednak nawet w takim galimatiasie dostrzec okruchy prawdy, potwierdzajace wielkie objawienia duchow najwyzszych kategorii. Przynaleznosc ich mozna ustalic na podstawie jezyka, jakim sie posluguja. Kazdy duch, zdradzajacy w trakcie komunikowania sie z ludzmi swoje zle mysli, powinien zostac zaliczony do trzeciej kategorii. W konsekwencji kazda zla mysl, docierajaca do nas z zaswiatow, pochodzi od ducha o takiej wlasnie randze.
Duchy, o ktorych mowa, dostrzegaja radosc lepszych od siebie, co jest dla nich zrodlem nieustannej udreki, odczuwaja bowiem przy tym ogromna zazdrosc i niezaspokojone pragnienie szczescia.
Zachowuja one zywe wspomnienia swoich poprzednich dolegliwosci cielesnych i pamiec ta jest dla nich niekiedy bardziej dokuczliwa niz samo zycie. Przezywaja wiec ponownie meki -te, ktorych juz raz dozna?y, oraz te, ktore same zada?y innym -a poniewaz odczuwaja bol bardzo dlugo, sadza, ze stan taki trwac bedzie wiecznie. Bog, chcac je ukarac, pozwala im zywic takie przeswiadczenie .
DUCHY NIECZYSTE
Maja sklonnosc do zla i ono wlasnie jest celem ich dzialan. Pytane przez ludzi udzielaja podstepnych rad, sieja niezgode i nieufnosc, zakladajac przy tym rozmaite maski, by skuteczniej oszukiwac. Zeruja na ludziach slabych, podatnych na ich wplywy, ktorych przemyslnie wioda do zguby szczesliwe, ze udalo im sie spowolnic ich rozwoj lub wpedzic w tarapaty.
W trakcie manifestacji zdradza je ich jezyk; jego trywialnosc i grubianstwo, sa, podobnie jak u ludzi, niezawodnym znakiem moralnej i umyslowej malosci. Ich sposob wyrazania sie swiadczy o niskich sklonnosciach i nawet wowczas, gdy probuja oszukac czlowieka udajac oglade, nie sa w stanie przez dluzszy czas grac tej roli i co rusz popadaja we wlasciwe im prostactwo. Niektore ludy uczynily z nich zlowrogie bostwa, inne zas nazwaly je demonami, zlymi duchami lub duchami zla.
Istoty ludzkie, w ktore sie one wcielaja, przesycone sa niskimi, zwierzecymi namietnosciami i sklonnosciami, takimi jak zmyslowosc, okrucienstwo, kretactwo, hipokryzja, pozadliwosc, zazdrosc i skapstwo. Zlo czynia dla samej przyjemnosci, bez zadnych dodatkowych motywow, po prostu z nienawisci do dobra, wybierajac najchetniej na swe ofiary ludzi dobrych i uczciwych. Sa one prawdziwa zakala spoleczenstwa, a oglada nie jest w stanie przeslonic ich podlosci i niegodziwosci.
DUCHY LEKKIE
Duchy te sa nieokrzesane, zlosliwe, przekorne i szydercze. Do wszystkiego sie wtracaja, odpowiadaja na kazde pytanie bez zadnego poczucia odpowiedzialnosci za slowo. Lubuja Sie w sprawianiu ludziom drobnych przykrosci i klopotow, w utrudnianiu im zycia, w kierowaniu ich na bledne sciezki przy pomocy podstepow i oszustw. Do kategorii tej naleza duchy zwane potocznie skrzatami, chochlikami i gnomami. Sa zalezne od duchow wyzszych, ktore posluguja sie nimi czesto tak, jak my poslugujemy sie sluzba lub najemnikami.
Bardziej od innych duchow sa przywiazane do materii i w glownej mierze sluza do zaspokajania zlych sklonnosci istot zamieszkujacych powietrze, wode, ogien, ciala stale i swiat podziemny. Manifestuja swoja obecnosc zmyslowo, na przyklad za pomoca uderzen, przesuwania przedmiotow. Z tego wzgledu nazywa sie je duchami stukajacymi lub motorycznymi. Uznaje sie, ze wymienione zjawiska akustyczne i ruchowe nie sa przypadkowe i bez znaczenia wowczas, gdy widoczna jest ich rozumna przyczyna. Wszystkie rodzaje duchow potrafia wywolywac tego typu fenomeny, lecz duchy wyzsze pozostawiaja je na ogol nizszym, latwiej poruszajacym sie w obrebie materii niz w sferze wznioslych mysli i uczuc.
Podczas komunikowania sie z ludzmi duchy te daja niekiedy pewne swiadectwa inteligencji i dowcipu, niemal zawsze jednak plytkiego i powierzchownego. Potrafia dostrzegac niedorzecznosc i smiesznosc zjawisk oraz wyrazac ja w sposob kasliwy i przewrotny. Jesli podszywaja sie pod cudze imiona, czynia to bardziej z przekory niz rzeczywistej zlosliwosci.
DUCHY NIEDOUCZONE
Posiadaja one wprawdzie pewna znajomosc swiata, jednak wyraznie ja przeceniaja. Osiagnawszy pod wieloma wzgledami widoczny postep, posluguja sie jezykiem tak dobrze uformowanym, ze mozna by go przypisac istotom o wiele bardziej doskonalym. Najczesciej niesie on tylko echo pewnych wiadomosci, na dodatek przewaznie przypadkowych i blednych, wyniesionych z zycia ziemskiego. Mozna go okreslic jako mieszanine kilku prawd, wielu polprawd i mnostwa najbardziej absurdalnych falszów, zrodzonych z zarozumialstwa, pychy, zazdrosci i zaslepienia, ktorym to wadom duchy te nie potrafia si? oprzec
DUCHY NEUTRALNE
Nie sa one ani wystarczajaco dobre, by czynic dobro, ani dostatecznie zle, by czynic zlo. W rownej mierze maja sklonnosci tak ku jednemu, jak drugiemu i nie sa w stanie wzniesc sie pod wzgledem moralnym lub umyslowym ponad bardzo niski horyzont. Zwiazane sa wciaz ze swiatem materialnym, cierpiac z zalu za utraconymi ziemskimi przyjemnosciami.
DUCHY DOBRE
Cechy rodzajowe: przewaga ducha nad materia, pragnienie dobra. Zdolnosc czynienia dobra przez te duchy zalezna jest od stopnia ich rozwoju. Jedne z nich osiagnely wysoki poziom wiedzy, inne madrosc i dobrotliwosc, u najbardziej zas rozwinietych madrosc idzie w parze z wysokim morale.
Nie oderwaly sie one jeszcze calkowicie od materii, dlatego zachowuja w pewnym stopniu, stosownie do swojej pozycji w hierarchii, jakies slady zycia ziemskiego; bez tego bylyby duchami doskonalymi. Pojmuja istote Boga i nieskonczonosci i zaznaja juz szczescia sprawiedliwych. Cieszy ich, ze moga czynic dobro i zapobiegac zlu. Jednoczaca je milosc jest dla nich zrodlem niewymownych rozkoszy, ktorych nie maca zazdrosc, pretensje, wyrzuty ani zadne inne zle uczucia i namietnosci wlasciwe duchom niedoskonalym. Maja jednak jeszcze przed soba szereg prob, wiodacych do osiagniecia absolutnej doskonalosci.
Dzialalnosc ich polega na pobudzaniu dobrych mysli, sprowadzaniu ludzi ze zlych drog, opiekowaniu sie tymi, ktorzy na to zasluzyli, oraz neutralizowaniu wplywow wywieranych przez duchy niedoskonale na osoby usilujace bronic swojej prawosci.
Ludzie, w ktorych duchy te sie wcielily, sa uczciwi pod kazdym wzgledem i zyczliwi dla bliznich. Nie ma do nich dostepu duma, egoizm ani ambicja, nie czuja nienawisci, pozadania czy zazdrosci i calkowicie bezinteresownie czynia dobro. Do kategorii tej naleza duchy okreslane w ludowych wierzeniach jako dobre geniusze, duchy opiekuncze, dobre. W czasach, gdy karmiono umysly przesadami i zabobonami, widziano w nich bostwa zyczliwe czlowiekowi.
DUCHY ZYCZLIWE
Glownym ich atrybutem jest dobroc. Znajduja one upodobanie w sluzeniu ludziom i opiekowaniu sie nimi, lecz ich swiadomosc jest jeszcze ograniczona, osiagnely bowiem wiekszy postep na plaszczyznie moralnej niz intelektualnej.
DUCHY UCZONE
Wyrozniaja sie nade wszystko rozlegloscia i glebia swojej wiedzy. W mniejszym stopniu interesuja sie problemami moralnymi niz naukowymi, ku ktorym kieruja je ich naturalne uzdolnienia. Oceniaja jednak wiedze z punktu widzenia jej uzytecznosci i nie okazuja zadnego zacietrzewienia lub ambicji, wlasciwych duchom nizszym.
DUCHY MADRE
Ich naczelnym przymiotem jest bardzo wysoka swiadomosc moralna. Nie posiadaja wprawdzie nieograniczonej wiedzy, jednak ich poziom intelektualny pozwala im bezblednie osadzac ludzi i fakty.
DUCHY NAJWYZSZE
W rownej mierze posiadaja wiedze, madrosc i dobroc. Przemawiaja jezykiem pelnym zyczliwosci, zawsze godnym, szlachetnym, czesto wznioslym. Bardziej niz inne duchy sa sklonne udzielac nam wiarygodnych informacji o swiecie niewidzialnym, oczywiscie w granicach poznania dostepnego dla czlowieka. Chetnie nawiazuja kontakt z tymi, ktorzy bezinteresownie szukaja prawdy i ktorych dusze sa wystarczajaco niezalezne od ciala, by mogli te prawdy pojac. Unikaja natomiast wszystkich kierujacych sie sama ciekawoscia lub tak podporzadkowanych materii, ze nie sa w stanie czynic dobra. Jesli w wyjatkowych wypadkach inkarnuja sie, maja za zadanie wykonanie jakiegos szczegolnego dziela i staja sie dla ludzi przykladem takiej doskonalosci, o jakiej na ziemi mozna jedynie marzyc.
DUCHY CZYSTE
Cechy rodzajowe: niepodatnosc na wplywy materii, absolutna wyzszosc moralna i intelektualna nawet w stosunku do duchow nalezacych do przedstawionych juz kategorii.
DUCHY DOSKONALE
Duchy te przebyly juz wszystkie szczeble rozwoju i wyzbyly si? wszelkich wiezi z materia. Osiagnely pelna doskonalosc, jaka tylko dostepna jest stworzeniu, nie musza wiec juz poddawac sie kolejnym probom ani za nic pokutowac. Nie podlegajac tez prawu reinkarnacji w smiertelnych cialach, rozpoczynaja zycie wieczne na lonie Boga. Ciesza si? niezmaconym szczesciem, bowiem nie maja do nich dostepu Potrzeby i zmienne losy ziemskiego zycia.
Szczescie ich nie jest jednak wcale monotonn? bezczynnoscia wiecznej kontemplacji. Sa one bowiem Poslancami Boga, zlecaj?cego im rozmaite zadania s?uzace utrzymaniu harmonii Wszechswiata. Kieruja one wszystkimi duchami nizszymi od siebie, pomagaja im sie doskonalic i daja im polecenia. Wiele radosci dostarcza im pocieszanie ludzi w zmartwieniach, rozbudzanie w nich pragnienia dobra i wzbudzanie zalu za bledy oddalajace czlowieka od najwiekszego szczescia.
Niejednokrotnie okresla sie je mianem aniolow, archaniolow i serafinow. Ludzie moga wprawdzie kontaktowac sie z nimi, lecz zarozumialstwem byloby mniemac, ze stawia sie one na kazde wezwanie.
Niekiedy okresla sie je blednie mianem duchow nie stworzonych. Gdyby nie zostaly stworzone, nie mialyby, tak jak sam Bog, zadnego poczatku, gdyby zas mogly istniec odwiecznie niezaleznie od woli Boga, On nie bylby wszechmocny. Jesli wiec duchy w kontaktach z nami posluzyly sie takim okresleniem, to uczynily to w zupelnie innym sensie. Podkreslaly bowiem w ten sposob fakt, iz pewne duchy nie beda juz wiecej sie inkarnowaly, a zatem nie zostana juz nigdy stworzone tak, jak czlowiek jest stwarzany do ziemskiego zycia. Sam termin jest jednak nieszczesliwy, gdyz umozliwia falszywa interpretacje. Oto wymowny przyklad powierzchownego rozumienia slowa bez wnikania w jego tresc.
Post został pochwalony 0 razy |
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
